Nora Bena

Zrujnowana kamienica, tutaj także jest siedziba jego bandy. Są tu bezpieczni, nikt nie wie, że ktoś mieszka w tych ruinach. Ben przechowuje tu zdobycze.

Siedział w domu, bardzo zadowolony i przeglądał swoje najnowsze nabytki: wielką perłę i stary rękopis

Weszła do ruin uważając, żeby nikt jej nie zobaczył i po prostu otworzyła drzwi mieszkania brata i weszła

- O, cześć, siostra - powiedział kładąc nogi na stole

Rozejrzała się z niesmakiem po niechlujnym wnętrzu. Potem jej wzrok padł na perłę - Ooo, ładna! Wymienisz się?

- Może - powiedział nonszalancko - Ale nie wiem. Co masz w ofercie?

- Przedwojenne wydanie "Makbeta". Dodam, że sprzed pierwszej wojny światowej - z obrzydzeniem usiadła na jakimś wysiedzianym i zapadniętym fotelu

- na kiedy to bedziesz mieć? - zapytał z odcieniem zainteresowania w głosie

- Może na pojutrze, przy odrobnie szczęścia. I jak? Dajesz perłę?

- Chyba Ci ją dam. Przyślę Maxa po tą książkę.

- Wiesz co, Ben? Jesteś paskudnym leniem. Nawet nie wstaniesz i nie pójdziesz po książkę. - wstała i wzięła perłę - Idę, umówiłam się

- Bo moge sobie pozwolić na luksus lenistwa - ziewnął - Jak tam, kolejne spotkanie z nudnym facetem? - uśmiechnął się złośliwie

- Zarabiam na siebie, wiesz dobrze. Facet funduje mi wszystko a ja nie daję mu nic w zamian

- No, no,jaka ty jesteś przedsiębiorcza - znowu uraczył ja usmieszkiem i zaczął kiwać się na krześle

- Kiedyś spadniesz, pójdziesz do szpitala i cię złapią - zauważyła z satysfakcją - To nara - i wyszła